برســرم افتاده هفتاد ودو شور در دلم افتاده هفتادو دو نور
می سزد هر لحظه هفتاد ودو بار بر لب آرم وصف هفتادودویار
وصف هفتاد و دوتن آزاد مــرد بین هفتاد ودو ملت جمله فرد
تیغ ها در دست وسرهاشان به کف هریکی بودند هفتادو دوصف
این شنیدم ابن سعد بی حیا کرد پیش از جمله تیری را رها
گفت من اول کسم کز راه کین تیر افکندم به سوی شاهدین
دست دشمن زین جنایت باز شد بارش تیر ستم آغاز شد
شد زیاران امام راستین پیکر پنجاه تن روی زمین
من ندانم داغ این پنجاه مرد با دل ریحانه زهرا چه کرد
تابسوزد از شرارم انجمن می برم من نام از این پنجاه تن
اول از آنان نعیم پاک جان ابن عجلان یار ومیر مومنان
دیگری عمران بن حارث دگر حنظله آن جنگجوی نامور
دو برادر قاسم ومسقط به نام قاری قرآن دو تن والا مقام
عمرو ضرغامه دویار پاک جان قلبشان برتیر خصم آمد نشان
عامر ابن مسلم وسالم دو تن بوده اند از شیعیان بوالحسن
دیگری سیف ابن عبدالله بود رادمردی زاهد وآگاه بود
عبد رحمان حباب وعمر نیز شدمشبک جسمشان از تیر تیز
پس حلاس ازدی ونعمان پاک جسمشان در راه دین شد نقش خاک
پس سوار آن نجل پاک بوعمیر کرد روحش جانب محبوب سیر
بعد از آن عمار شد نقش زمین بود از اصحاب امیر المومنین
بعد از آن ظاهر یگانه مرد حق یاوروهمگام عمر ابن حمق
جبله شیبانی ومسعود پاک ریخت خون پاکشان برروی خاک
بعد از آن در راه دادار مجید عبد رحمان زاده اوشد شهید
پس زهیربشر فرزند حسان راد مردی از تبار شیعیان
مسلم پاک وزهیر ،ابن سلیم روحشان پرزد به جنات النعیم
پس عبدالله وعبیدالله پاک دوبرادر جسمشان شد نقش خاک
جندب ابن حجر کندی مرد دین داددراین حمله جان ازتیر کین
بکروسالم جندب وقاسم جوین جانشان گردید قربان حسین
پس امیه یاور سلطان دین خون پاکش گشت جاری بر زمین
بشر وعبدالله وحجاج ابن قدر پیش تیر کین سپر کردند صدر
قعنب ابن عمرو عائذ همزمان در ره دین خدادادند جان
بازجان دادند با شوق تمام ده غلام از زاده خیر الانام
روح آنان تاکه در پرواز شد جنگ سخت تن به تن آغاز شد
اولین کس سوی میدان کرد سیر بود عبدالله فرزند عمیر
گشت انگشتان زدست اوجدا داد جان در یاری دین خدا
بعد از آن حرتاخت سوی رزمگاه خویشتن رازد به قلب آن سپاه
انقد در یاری دین جنگ کرد تاکه صورت رازخون گلرنگ کرد
بعد از آن آمد وهب در کارزار کشت تا خود کشته شد در راه یار
در کنارپاره پاره پیکرش کشته شد با چشم گریان همسرش
بعد از آن نافع همان نجب هلال کرد درراه امام خود قتال
پیش چشم مادرش پیکار کرد جان شیرین را نثار یار کرد
کرد از آن جمع هفتاد ودو مرد مسلم ابن عوسجه عزم نبرد
روی بر آن آتش صحرا نهاد سر به راه یوسف زهرا نهاد
بعد مسلم گشت نوبت بر حبیب اذن بگرفت وبه مرکب زد نهیب
پیش شمشیر عدوبی صبر وتاب کرد از خون جبین صورت خضاب
در پی قتل حبیب آمد سعید گشت درراه امام خود شهید
بعد از آن شد نوبت رزم زهیر پافشرد وداد جان یادش بخیر
باز آمد نافعی دیگر به رزم داشت بر ایثار جان خویش عزم
بعد از آن نوبت به عبدالله شد عبدرحمان کشته در این راه شد
بعد ازآن دویار در آن سلسله تاخت مرکب سوی میدان حنظله
بعد قتل حنظله شدبی درنگ جای عابس در صف میدان جنگ
کرد عریان خویش را درکارزار تاشود بی پرده جسمش سنگسار
پس ابوالشعثاء عزم جنگ کرد عرصه را بر خیل دشمن تنگ کرد
کرد از صد تیر اوجز پنج تیر جای تاپردردل خصم شریر
عمرو و جابر سعدو مجمع هر چهار کشته گردیدند در آن کارزار
پس ابو عمره که بودی حنظلی کشته شد درراه فرزند علی
جون وحجاج ابن مسروق عزیز جسمشان شدچاکچاک از تیغ تیز
نوجوانی از پس قتل پدر داد در راه امام خویش سر
پس غلام ترک یک دنیا وفا داد جان درراه نجل مصطفی
بعد از آن عمرو ابن قرصه شدفدا داد جان دریاری دین خدا
پس سوید عمر بی صبر وقرار تاخت در آن صحنه سوی کارزار
بود او درراه دادار حسین آخرین یاروفادار حسین
چون شدند انصار شاهدین شهید وقت ایثار بنی هاشم رسید
نجل زهرا پیش چشمان ترش چاره چاره گشت جسم اکبرش
چون به خون غلطید آن نور دوعین پارشداز غم رگ قلب حسین
بعد عبدالله مسلم شد قتیل آن فروغ دیده ی نجل عقیل
شدمحمد نجل عبدالله پاک بعد از آن جسم شریف اش چاک چاک
بعد از آن عون ابن عبدالله بود برجراحات تن اش از ما درود
بعد از آن شد عبد رحمان عقیل در رکاب یوسف زهرا قتیل
بعد از آن جعفر به خون خود طپید بعد عبدالله اکبر شد شهید
دو محمد باز از نسل عقیل هردوگردیدند در این ره قتیل
بعد از آن قاسم سوی میدان شتافت تیغ بر کف قلب لشگر را شکافت
سیزده ساله نهالی نازنین گشت زیر دست وپا نقش زمین
بعد از آن بوبکر وعبدالله دوتن هردو فرزند گرامی حسن
یک به یک در قلب دشمن تاختند جان خود درراه جانان باختند
سه برادر جسمشان شد چاک چاک جعفر وعثمان وعبدالله پاک
آن سه مه سه آفتاب منجلی هرسه تن بودن فرزند علی
بعد ازآن بوبکر فرزندی دگر در ره جانان گذشت از جان وتن
بعد از آن از خیمه طفلی شد برون جسم لرزان سینه مالامال خون
اشک مظلومی روان بر دامنش گوشواره گشته لرزان چون تنش
ظالمی پست وستمکار ولئیم کرد با شمشیر آن مه را دو نیم
غربت آل علی احساس شد حال دیگر نوبت عباس شد
پیکر عباس تا در خون نشست داغ او پشت برادر راشکست
خیمه پر از گریه زنها شده یوسف زهرا دگر تنهاشده
ازبرای یاریش فردی نبود غیر زین العابدین مردی نبود
از حرم بعد ازوداع آخرش سوی میدان شد روان بااصغرش
جان ودل را وقف بر دلدار کرد خون اصغر رانثار یار کرد
برکشید آهی جهانسوز از نهاد اشک ریزان روبرآن تنها نهاد
کاب به موج خون شده در خواب ناز خوابتان برده است بر خیزید باز
حر،علی،عباس ،عبدالله ،حبیب من غربیم من غریبم من غریب
گرگ های کوفه چنگم می زنند گربگویم آب سنگم می زنند
ای عزیزان روز دشمن شب کنید من که رفتم یاری زینب کنید
قصه کوته شد جدا از تن سرش بود عبدالله شهید آخرش
هر کس که تو را دوست ندارد به جهنم 