مه فشاند نور و سگ عو عو کند   هر کسی بر طینت خود می‌‏تند
چون تو خفاشان بسی بینند خواب   کاین جهان ماند یتیم از آفتاب
کی شود دریا زپوز سگ نجس   کی شود خورشید از پف منطمس
در شب مهتاب مه را بر سماک   از سگان و عوعو وی چه باک
کارک خود می‌‏گذارد هر کسی   آب نگدارد صفا بهر خسی
ای بریده آن لب و حلق و دهان   که کند تف سوی ماه آسمان
خس، خسانه می‌‏رود بر روی آب   آب صافی می‌‏رود بی ‏اضطراب
مصطفی مه می‌‏شکافد نیمه شب   ژاژ می‌خاید ز کینه بو لهب
آن مسیحا مرده زنده می‌‏کند  آن جهود از خشم سبلت می‌‏کند

شکرلله که رسیده باز نوزده دی، بهار خون و قیام
واسه بیعت با جون و دل اومدم از دیار خون و قیام

همرنگ کربلاست، وقتی خروش غیرت ما
تا آخرین نفس عاشورائیه بیعت ما

ادامه شعر = ادامه مطلب

روزگاران عجیبی آمدند
نسلهای نا نجیبی آمدند
ابتدا احسامان ترد بود
ابتدا اندوهمان خرد بود
رفته رفته خنده ها زاری شدند
زخمهامان کم کم کاری شدند
بعضی از انها که خون نوشیده اند
ارث جنگ عشق را پوشیده اند
عده ای حسن القضا را دیده اند
عده ای را بنز ها بلعیده اند
ادامه مطلب فراموشتون نشه

اين شعر، سروده آقای مهدی علي محمدی برادر يك شهيد است كه در اشعار خود به لايه‌هاي انتظار، مباحث مربوط به يك فرد منتظر، و بصيرت منتظران مي‌پردازد. وي در شعر خود كه در نخستين سالروز حماسه «9 دی» سروده است، به وقايع روز عاشورا و پاسخ ملت بابصيرت و ولايت‌مدار به فتنه‌گران پرداخته است.

هوا آشفته بود و شهر مجنون
زمين سر در گريبان، چشم پر خون

حماسه مي‌خروشيد از گلوشان
ز رگ‌ها خون غيرت سخت جوشان

كه عاشورا كسي رقصيده؟ او كيست؟
چه كس با شاه دين جنگيده؟ كوفيست؟!

از اين غم شهر گويا پر ز شير است
دی از گرماي اين دل‌ها چو تير است
ادامه مطلب هم فراموش نشه

نسيم زنده صبحي هوا پر است از تو
تمام حافظه كوه‌ها پر است از تو

بهار جلوه لبخند توست بر لب گُل
بهار گُل كه كند باغ ما پر است از تو

قنات روي قنوت نماز تو جاري است
زبان شاخه زمان دعا پر است از تو

دهاتيان غزل گم شدند در شب شهر
سر اهالي اين روستا پر است از تو

هنوز شانه تابوت گريه مي‌طلبد
گرفته بغض گلوي مرا پر است از تو

به گوش مردم خالي حسين سنگين است
غزل سراي سكوتم، صدا پر است از تو
علي‌محمد مودب