حضرت معصومه(س)-مدح
ای ملیکه ای مهین بانوی عشق
ای سراپا در وجودت بوی عشق
آمدم تا حُسن تو گویم به دل
شاه بیتی از غزل جویم به دل
حال خواهم بهر تو گویم سخن
تا طراوت آورم بر این چمن
بلبلم کن تا نوا خوانت شوم
دعبلم کن تا ثنا خوانت شوم
برده ای دل نی ز قلب بی نوام
نی ز اهل عقل و عرفان و سخا
آمده جبریل نزدت دست بوس
گشته ای حاکم به قلب شاه طوس
کیستی بانو؟ رحیمت گفته اند
با من از دست کریمت گفته اند
بر عطوفت سرفرازی می کنی
بر دل ما چاره سازی می کنی
در کلامت تیغ حیدر شد نهان
ای امید ما به روز امتحان
مادری یا دخت ختم الانبیا
یا که هستی زینت شیر خدا
شبه زهرا شور زهرا در سرت
نهر کوثر جرعه ای از ساغرت
امهات اربعه در کوی تو
دست حاجت آورندی سوی تو
این حریمت نور دل ها می دهد
جای جایش بوی زهرا می دهد
گر نهان شد قبر زهرا از همه
این حرم آرد شکوه فاطمه
در سرایت جود و نعمت ریخته
غربت و شور و صفا آمیخته
قم که گفتند هست شهر پر قیام
شد حریم و بارگاه ده امام
ای امید آخر هر حق سرشت
کن «رضا» را تو شفاعت در بهشت
هر کس که تو را دوست ندارد به جهنم 
