به مناسبت وفات حضرت معصومه (س)
عمه جانم عمه جانم هر چه دارم از تو دارم
رخصتم ده تا که عمه سر به زانویت گذارم
من غلام نامت هستم دلخراب جامت هستم
دست خود از دامن تو تا ابد من بر ندارم
آسمانی من زمینم ابر عشقی من همینم
یک نظر بر عاشقت کن تو گلی من همچو خارم
جام پر مهر ولایی مظهر لطف خدایی
من هنوزم که هنوز است از لب لعلت خمارم
کربلا می خواهم از تو در شب کوچت پرستو
کربلا را من ندیدم چون گره خورده به کارم
وقت فوتت گریه کردی از غم هجر برادر
فوت غمبارت عزیزم کوه غم را کرده بارم
هر سه شنبه با دل و جان سوی قبر تو دویدم
کی شود که پاگذاری روی قبر و بر مزارم
کل ایران شد گدا نه کل عالم شد گدایت
کی توانم عمه جانم عاشقانت را شمارم
لحظه های آخر خود تشنه ی روی رضایی
کاش می شد از لب او بوسه بر رویت بیارم
از اینجا به بعد زبانحال حضرت معصومه (س) با برادرش امام رضا (ع)
ای برادر آی و من را مست جام عشق خود کن
همچو باران بهاری از غم هجرت ببارم
ای برادر همچو زهرا قامتم گشته کمانی
یک نظر از روی غم کن بر من و حال نزارم
از غم مسمار و سینه گشته جانم پر ز آتش
میرسد بر گوش عالم تا ابد داد و هوارم
بین کوچه مادر ما دست و می زد برادر
اشک چشم مادرم شد خیسی چشمان تارم
سروده جعفر ابوالفتحی
هر کس که تو را دوست ندارد به جهنم 
